บ่อยครั้งที่การเล่นสนุกมันเลยข้ามไปยังเรื่องจริงจังได้ไม่ยาก และการเล่นเกมก็จัดเป็นหนึ่งในนั้น หากมองอย่างเหมารวมว่าการเล่นเกม คือ กิจกรรมยามว่างที่มีขึ้นเพื่อความสนุกสนาน ก็คงไม่ผิดบาปอะไรนัก ทว่ามันเป็นเช่นนั้นจริงหรือ? การเล่นเกมก็ไม่ได้ถูกสงวนไว้กับเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือวัตถุประสงค์ใดมาตลอด ดังนั้น จึงไม่เกินความจริงเลยว่า การเล่นที่เลยเถิดไปยังเรื่องจริงจังนั้น ก็มีเพื่อท้าทายว่า “เส้นแบ่งระหว่างเกมและการงาน” นั้นอาจไม่เคยมีอยู่จริง --- #เกมคืออะไร# นิยามของเกม หมายถึงกิจกรรมหนึ่งที่ต้อง “เล่น” อย่างมี “กติกา” ซึ่งอาจจะมีผู้เล่นกี่คน หรือมีอุปกรณ์อย่างไรก็ได้ ซึ่งการเล่นเกมใดๆก็ตาม มักต้องพึ่งพาทักษะทางกาย หรือทางใจสำหรับการแข่งขันหรือสร้างความบันเทิง เกมจึงอาจมีความหมายที่กว้างจนครอบคลุมทุกกิจกรรมได้โดยปริยาย กล่าวคือ เกมอาจมีหลากหลายรูปแบบที่รวมเอา กีฬา (sport) เกมที่เล่นบนโต๊ะบนกระดาน (Tabletop game) เกมที่ต้องเล่นด้วยอุปกรณ์ดิจิตอลที่มีมัลติมีเดียแบบล้ำๆ (video game) หรือแม้แต่เกมสวมบทบาท (Role-playing game) ที่จะสนุกได้ก็ต้องขึ้นอยู่กับทักษะทางสังคมและปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่น และเกมจำลองสถานการณ์ (Simulation) ทั้งสองอย่างหลังแทบจะแยกไม่ออกว่าการเล่นนี้มีเพื่อฝึกฝนทักษะ การเรียนรู้ หรือจิตวิทยา ไม่ใช่เพียงเรื่องบันเทิงเริงใจ ทั้งหมดทั้งมวล เกมที่กล่าวมานี้เป็นการจัดประเภทที่ใช้รูปแบบการเล่น เป้าหมาย กติกา และปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้เล่น ซึ่งองค์ประกอบเหล่านี้อาจนำไปจำแนกรูปแบบการเล่นแยกย่อยได้อีกมากมาย เช่นชื่อประเภทเกมที่เรามักคุ้นหู เช่น เกมโมบา (MOBA) เกมอาพีจี (RPG) อาพีจีชุบแป้งทอด (MMORPG) หรือเอาที่คลาสสิกหน่อยก็พวกตู้เกม การ์ดเกม บอร์ดเกม อะไรทำนองนี้ อย่างไรก็ดี หากจะหาคำนิยามที่ตายตัวนั้นก็อาจจะยากสักหน่อย เพราะเกมและการเล่นของมนุษยชาตินั้นเก่าแก่มาก เปลี่ยนแปลงมาตลอดทุกยุคสมัย รวมถึงพัฒนารูปแบบใหม่ๆ อยู่เสมอ บางเกมก็เป็นที่นิยมในท้องถิ่นเล็กๆ และบางเกมเป็นที่นิยมแพร่หลายในระดับภูมิภาคและสากล --- #เกมในมุมมองทางวัฒนธรรม# ในฐานข้อมูลคำศัพท์มานุษยวิทยา อธิบายนิยามของ “เกม” ในทางวัฒนธรรมไว้ว่า เกมเป็นกิจกรรมเกี่ยวกับการแข่งขันที่ผู้เล่นต้องตกลงและใช้กฎเดียวกัน เพื่อทำให้เกมดำเนินไปได้ และสามารถชี้ผลแพ้หรือชนะ และที่สำคัญในทางวัฒนธรรมแล้ว ไม่ว่าจะเป็นการเล่นเกมเพื่อความสนุก เพื่อการแข่งขัน หรือเพื่อทางศาสนา การเล่นเกมในสายตานักมานุษยวิทยาวัฒนธรรม มองว่า การเล่นคือกิจกรรมที่มนุษย์รุ่นแรกรู้จักติดต่อสื่อสาร อีกทั้งยังเป็นสื่อกลางสำหรับสร้างความชำนาญให้สมาชิกในสังคม เช่น การสู้รบ การทำสงคราม การล่าสัตว์ หรือการติดต่อสื่อสาร หากย้อนดูงานมานุษยวิทยาในทศวรรษที่ 1990 เป็นต้นมาแนวทางการศึกษาการเล่นเกมของมนุษย์ มองออกไป 2 แนวทาง โดยทางแรกมองว่าเกมเป็นกิจกรรมยามว่างที่เกิดขึ้นนอกเวลางาน ขึ้นอยู่กับคุณค่าและความหมายของการทำงานและการผลิตเชิงเศรษฐกิจสังคมในโลกที่สนใจตัววัตถุ ส่วนอีกแนวทางหนึ่งมองว่าเกมและกีฬาภาพตัวแทนของสังคม หากศึกษาเกมและความหมายที่ซ่อนเร้นอยู่ได้ ก็จะเป็นกระจกเงาที่ทำให้เห็นกฎเกณฑ์และระเบียบทางสังคมของสังคมนั้นได้ แต่ในปัจจุบัน ความก้าวหน้าในการทำความเข้าใจสังคมมนุษย์นั้น ซับซ้อนเกินกว่าจะแยก “การเล่น” ออกจาก “การทำงาน” หรือมองเกมว่าเป็นเพียงการสร้างความหมายทางสังคม แต่ให้ความสำคัญกับ ตัวเกม บริบทแวดล้อมในการเล่นเกม และความเป็นเกมมากขึ้น ผ่านมุมมองปรากฎการณ์วิทยา (phenomenology) และปฏิบัติการนิยม (pragmatism) ในหัวข้อใหม่ๆ อาทิ ประสบการณ์ (mode of experience) สภาวะอารมณ์ (disposition) ตัวตนแบบอวตาร (avatar-self) พื้นที่การเล่น (place space) ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์-วัตถุ-เทคโนโลยี (More than Human) เกมในฐานะที่เป็นชีวิต และเป็นพื้นที่ที่มนุษย์ได้เล่น นับตั้งแต่การเกิดขึ้นของเกมกีฬา เกมกระดานคลาสสิก บอร์ดเกมสมัยใหม่ วิดิโอเกม และเกมออนไลน์มากมายจนถึงวันนี้ มนุษย์ชาติผู้ชื่นชอบการเล่นไม่ได้หายไปไหน แล้วการจะทำให้มนุษย์เลิกเล่นเป็นไปได้จริงหรือ