เรื่องราวที่ถูกบันทึกลงในเอกสารโบราณมักจะแยกประเภทตามวัสดุที่บันทึก  เช่น ใบลานมักจะใช้บันทึกพระธรรมคัมภีร์ พระไตรปิฎก พระวินัย พระสูตร เป็นต้น ส่วนสมุดข่อย (สมุดไทยดำ หรือสมุดไทยขาว)  มักจะใช้บันทึกเรื่องราวเกี่ยกับทางโลก เช่น  ตำรายา  วรรณกรรมหรือนิทานพื้นบ้าน กฏหมาย  ตำราโหราศาสตร์  หรือแม้กระทั่งเรื่องของตำราไสยศาสตร์  การทำเครื่องรางของขลัง เป็นต้น

        สมุดไทยขาวเรื่อง ยันต์และการทำขวัญข้าว ของวัดท่าพูด ต.ท่าพูด อ.ไร่ขิง จ.นครปฐม  ในเอกสารได้บันทึกถึงเรื่องการทำเครื่องรางของขลัง และการทำขวัญข้าว  ซึ่งทั้งสองเรื่องแยกส่วนกันโดยไม่มีความเกี่ยวเนื่องกันแต่อย่างใด เพียงแต่ถูกบันทึกไว้อยู่ในสมุดไทยขาวเล่มเดียวกันเท่านั้น  ที่น่าสนใจในสมุดไทยขาวเล่มนี้เห็นจะเป็น ยันต์มงกุฏพระเจ้า ซึ่งถือว่าเป็นยันต์ประจำตัวของหลวงพ่อแก้ว

       หลวงพ่อแก้ว เป็นอดีตเจ้าอาวาสวัดท่าพูด องค์ที่ 5 ในช่วงพุทธศักราช 2411 ถึง 2453 ซึ่งอยู่ในรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ประวัติความเป็นมาของท่านสามารถหาอ่านได้จากหนังสือประวัติวัดท่าพูด[1]

ยันต์มงกุฏพระเจ้า  มีลักษณะเป็นรูปวงกลม ขีดเส้นแบ่งเป็นช่องๆ ไว้  ในแต่ละช่องมีอักขระเขียนด้วยอักษรขอมไทย ภาษาบาลี  ซึ่งเป็นคาถามงกุฏพระเจ้า หรือมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า คาถาพระอิติปิโสเรือนเตี้ย ความว่าดังนี้

                  ๏  อิติปิโส  วิเสเสอิ              อิเสเส  พุทฺธนาเมอิ

                      อิเมนา  พุทฺธตํโสอิ            อิโสตํ  พุทฺธปิติอิ

                        ภาพที่ 1  ยันต์มงกุฏพระเจ้า ยันต์ประจำตัวของ หลวงพ่อแก้ว วัดท่าพูด

                        ที่มา  สมุดไทยขาวเรื่อง ยันต์และตำราทำขวัญข้าว วัดท่าพูด

โบราณจารย์ได้กล่าวไว้ว่า  พระคาถาอิติปิโสเรือนเตี้ย หรือมงกุฏพระเจ้านี้  ภาวนาป้องกันได้สารพัด  เสกเครื่องแต่งกาย  เสกน้ำมันใส่ผม  เสกหมวกสวม  มีสง่าราศีเป็นมหานิยม  อยู่คงอาวุธทั้งปวง  มีฤทธาศักดานุภาพมาก  เสกของที่สูงให้เตี้ยลงได้  สะเดาะอะไรได้สารพัด  ทำน้ำมนต์รดแก้เสนียดจัญไร[2]

เรื่องพระคาถามงกุฏพระเจ้านี้[3]  ยังมีเรื่องเล่าที่ไม่ปรากฏอยู่ในบันทึกใดๆ เพียงแต่มีการเล่าลือกันมาปากต่อปากถึงเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดขึ้นกับพระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ 5 ครั้งเสด็จประพาสยุโรปครั้งที่ 1 เพื่อเจริญสัมพันธ์ไมตรีกับอารยะประเทศ

ก่อนการเสด็จประพาสยุโรป ครั้งที่ 1 พระพุทธเจ้าหลวงได้เสด็จมาขอรับคำพยากรณ์จาก หลวงปู่เอี่ยม ครั้งเมื่อยังครองอยู่ที่วัดโคนอน ตามคำแนะนำของพระเจ้าน้องยาเธอ กรมหลวงนเรศวรฤทธิ์ เจ้ากรมพระนครบาล

หลวงปู่เอี่ยม เป็นชาวบางขุนเทียนมาตั้งแต่กำเนิด เมื่อยังเล็กพ่อแม่ของท่านได้นำท่านไปฝากเรียนอยู่ที่สำนักวัดหนัง  ต่อมาท่านได้อุปสมบท ณ วัดราชโอรส ช่วงเวลาหนึ่งท่านได้ย้ายไปอยู่ที่วัดนางนองและฝากตัวเป็นศิษย์ของ หลวงปู่รอด ซึ่งเลื่องชื่อมากในด้านคาถาอาคม และของขลังวัตถุมงคล  จากนั้นท่านก็ย้ายตามไปปรนนิบัติ หลวงปู่รอด ที่วัดโคนอนตราบต่อเท่า หลวงปู่รอด มรณภาพ หลวงปู่เอี่ยมจึงได้ครองตำแหน่งเจ้าอาวาส วัดโคนอนสืบแทนพระอาจารย์ต่อไป

ครั้งนั้นพระพุทธเจ้าหลวงได้ขอให้ หลวงปู่เอี่ยม ช่วยตรวจดูเหตุการณ์ที่พระองค์จะต้องเสด็จไปยุโรปว่าเป็นอย่างไร  เพราะหนทางนั้นไกลและมีอันตรายอยู่รอบด้าน  ท่านจึงได้นั่งสมาธิเพื่อเข้าฌาน  เมื่อออกจากฌานท่านจึงกราบทูลพระพุทธเจ้าหลวงว่า  การเสด็จประพาสยุโรปในครั้งนี้พระองค์จะต้องประสบภัยถึงสองครั้ง  ครั้งแรกเกิดท่ามกลางพายุในทะเล  ส่วนครั้งที่สองนั้นเกิดจากสัตว์จตุบาท  คือ ม้าพยศอันดุร้ายที่ฝ่ายตรงข้ามพยายามจะทดลองพระองค์  หลวงปู่เอี่ยม ได้ถวายผ้ายันต์พิเศษและคาถากำกับสำหรับใช้เมื่อยามขับขันในท้องทะล  ส่วนการต่อสู้กับม้าพยศนั้นท่านได้ให้คาถาเสกหญ้าให้ม้ากินเพื่อคลายพยศ ซึ่งก็คือ คาถาอิติปิโสเรือนเตี้ย หรือ มงกุฏพระเจ้า นั่นเอง

ทั้งนี้ทั้งนั้นเรื่องราวที่กล่าวมา ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด  ทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องที่เล่าลือกันมาตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าหลวง รัชกาลที่ 5  และมีการเล่าสืบทอดต่อๆ กันมา อันมีความเกี่ยวพันกับพระบรมรูปทรงม้าที่ลานพระราชวังดุสิต