เผยแพร่ 16 พ.ย. 66
ศาสนาซิกซ์ (การ์ดเกม ผี พระ เจ้า)
10k
1
6
เป็นศาสนาสำคัญหนึ่งของโลก โดยคำว่าสิขมาจากภาษาสันสกฤต Sikh แปลว่าแนวทางหรือแบบแผน ศาสนาซิกข์เป็นศาสนาอินเดียที่มีต้นกำเนิดในแคว้นปัญจาบ ทางตอนเหนือของอนุทวีปอินเดียในราวคริสต์ศตวรรษที่ 15 โดยคุรุศาสดาพระองค์แรก คุรุนานัก และถูกนิยามว่าเป็นทั้งศาสนาเอกเทวนิยม และ พหุเทวนิยม
สัญลักษณ์หลักของศาสนาซิกข์ ประกอบด้วยดาบสองคม แสดงถึงความรู้อันประเสริฐจากพระเจ้า โดยมีวงกลมหรือจักรแสดงถึงความเป็นนิรันดร์ของพระเจ้า และมีดาบโค้งสองเล่มไขว้กันแสดงถึงการดาเนินชีวิตที่วางอยู่บนความสมดุลระหว่างคติทางโลกและคติทางธรรม ขัณฑาเกิดขึ้นในสมัยจักรพรรดิจะฮานกีร์ (ค.ศ. 2112 2170) ที่มีการปฏิรูปแนวคิดสถานภาพของคุรุ จากเดิมที่เป็นเพียงผู้นาทางศาสนาให้กลายเป็นผู้นาทางโลกควบคู่ไปด้วย
สำหรับชาวซิกข์แล้ว การชุมนุมเจริญธรรมต่อหน้าพระคัมภีร์คุรุครันธ์ซาฮิปเป็นวิถีปฏิบัติที่สะท้อนความเป็นซิกข์อย่างแท้จริง จุดประสงค์หลักของพิธีสังคัตคือ ให้ชาวซิกข์มีความเป็นน้าหนึ่งใจเดียวกัน โดยผู้เข้าร่วมพิธีกรรมจะต้องทาทุกอย่างเหล่านี้ด้วยตนเอง เช่น การเช็ดรองเท้า การตักน้า โดยไม่มีใครได้รับการยกเว้นเป็นพิเศษ ใครที่สามารถปฏิบัติด้วยตนเองได้มากจะยิ่งเป็นชาวซิกข์ที่ดี สังคัตเกิดขึ้นโดยคนที่นับถือศา
ศาสนสถานของชาวซิกข์ ศูนย์กลางการปฏิบัติศาสนกิจและเป็นศูนย์รวมจิตใจของชุมชนชาวซิกข์ อีกทั้งมีสถานะเป็นสถานที่ประทับของศาสดาในรูปคัมภีร์คุรุครันธ์ซาฮิป โดยชื่อเรียก “คุรุดวารา” หมายถึง ประตูหรือหนทางที่นาไปสู่ศาสดา สถาปัตยกรรมของคุรุดวาราจะจัดองค์ประกอบตามหลักศาสนวินัยของซิกข์ และนาจารีตประเพณีของแต่ละท้องถิ่นมาใช้ผสมผสาน
ขนมหวานที่ผ่านการประสาทพรจากพระศาสดา มีส่วนผสมของแป้ง น้าตาล และเนยในอัตราส่วนเท่ากัน ขนมชนิดนี้หาได้เฉพาะในพิธีกรรมทางศาสนาซิกข์เท่านั้น โดยผู้ที่มาถวายความเคารพพระศาสดาบริเวณห้องโถงกลางของคุรุดวารา (ดัรบาร์) จะได้รับขนมหวานก่อนออกไป โดยไม่ได้จากัดเฉพาะชาวซิกข์เท่านั้น
กำไลโลหะการ่าเป็นเครื่องหมายแห่งการอดกลั้น ถ่อมตนและเป็นเครื่องเตือนใจชาวซิกข์ว่า พวกเขานั้นมีพันธะผูกพันทางศีลธรรม การ่าเป็น 1 ใน 5 ศาสนสัญลักษณ์ที่เป็นเครื่องแต่งกายของชาวซิกข์ที่ต้องพกหรือประดับกายในชีวิตประจาวัน “ก 5 ประการ” ซึ่งเป็นศาสนสัญลักษณ์ที่ชาวซิกข์ต้องยึดถือหลังเสร็จพิธีล้างบาป (ปาหุล) ประกอบด้วย (1) เกศา (การไว้ผมยาว) (2) กังฆะ (หวี) (3) การ่า (กาไล) (4) กาช่า (กางเกงขาสั้น) และ (5)
ศาสดาคนแรกของศาสนาซิกข์ เดิมชื่อว่านานัก เกิดเมื่อ พ.ศ. 2012 ณ ตาบลทวันตี เมืองละฮอร์ ปัจจุบันอยู่ในประเทศปากีสถาน กาเนิดในวรรณะพราหมณ์ นานักเป็นคนมีสติปัญญา และช่างคิดอ่านตั้งแต่อยู่ในวัยเยาว์ กระทั่งนานักได้ออกไปหาความสงบในป่า จนเกิดความสุขสงบทางจิตใจ เมื่อกลับบ้านจึงครองพรตตั้งตนเป็นคุรุหรือครูคอยสั่งสอน แนะนาให้คนมีศีลธรรม และศรัทธาต่อพระเจ้าพระองค์เดียว
วันไวสาขีตรงกับช่วงกลางเดือนเมษายนของทุกปีถือเป็นวันปีใหม่และเป็นวันที่เริ่มฤดูกาลเก็บเกี่ยวของคนในภูมิภาคปัญจาบ ชาวซิกข์จึงถือว่าวันไวสาขีเป็นวันขอบคุณพระเจ้าของชาวนา วันไวสาขียังเป็นวันที่สาคัญต่อชาวซิกข์มากยิ่งขึ้น เพราะเป็นวันที่คุรุโควินท์สิงห์ ศาสดาองค์ที่ 10 สถาปนาประชาคมชาวซิกข์ (คัลซา) ประทานอมฤต และกาหนด “ก 5 ประการ” ให้เป็นศาสนสัญลักษณ์ประจากายของชาวซิกข์ ใน พ.ศ.2242
คัมภีร์สาคัญของศาสนาซิกข์และได้รับการสถาปนาให้เป็นพระศาสดานิรันดร์กาล ศาสนิกชนชาวซิกข์จึงปฏิบัติต่อคัมภีร์ดุจพระศาสดาที่แท้จริง โดยคาว่า ครันธ์ซาฮิบ แปลว่า พระคัมภีร์ มาจากคาว่า ครันถ เป็นคาสันสกฤต แปลว่า คัมภีร์ ส่วนคาว่า ซาฮิบ เป็นคาพื้นเมืองที่ใช้แสดงความเคารพ แปลว่า พระ ซึ่งชาวซิกข์จะเติมคาว่า คุรุ เป็นคาเรียกพระศาสดาของชาวซิกข์ไว้ข้างหน้า จึงเป็น คุรุครันธ์ซาฮิป เพื่อแสดงความเคารพอย่างสูง
พิธีให้สัตย์ปฏิญาณว่าจะรักษาและปฏิบัติตามข้อบัญญัติของพระศาสดา พิธีนี้เป็นพิธีที่สาคัญที่ซิกข์ต้องถือปฏิบัติเพื่อแสดงความจานงเป็นศิษย์ของพระศาสดาโดยแท้จริง ผู้ทาพีธีคือ ปัญจปิยะ จานวน 5 คน นาน้าที่ผ่านพิธีจนกลายเป็นน้าอมฤต ให้ผู้เข้าร่วมพิธีดื่ม ผู้เข้าร่วมพิธีจะต้องนั่งด้านหลังปัญจปิยะ และหันหน้าไปทางพระคัมภีร์คุรุครันธ์ซาฮิป แล้วพูดว่า “คัลซาเป็นพระเจ้า ชัยชนะเป็นของพระองค์” (คัลซา หมายถึง ชาวซิ
สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อวิหารทองคา ตั้งอยู่ที่เมืองอมฤตสาร์ รัฐปัญจาบ ทางภาคเหนือของประเทศอินเดีย หริมันทิรสาฮิบเป็นคุรุดวาราที่สาคัญ และเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวซิกข์ สร้างขึ้นในสมัยท่านคุรุอรยันเดว(Guru Arjan) พ.ศ.2106 2149) คุรุท่านที่ 5 เพื่อสืบทอดวัฒนธรรมการสร้างศาสนสถานแห่งใหม่ให้ชาวซิกข์ได้ใช้เป็นสถานที่ในการร่วมชุมนุมกัน
แกงดาลเป็นอาหารพื้นถิ่นของชาวอินเดียและที่มีอยู่ทั่วไป แต่ในทางศาสนาซิกข์แล้วมีแกงดาลมังสวิรัติชนิดหนึ่งที่ชื่อ แกงดาลลังกาวาลี หรือแกงดาลอมฤตสาร์ เป็นอาหารที่สาคัญของชาวเมืองอมฤตสาร์ แคว้นคุชราช ประเทศอินเดีย มีชื่อเรียกอื่นๆว่า แกงดาลลังกาวาลี และจะประกอบอาหารชนิดนี้ภายในคุรุดวาราเท่านั้น ศาสนาซิกข์จะไม่มีกฎที่ห้ามทานเนื้อสัตว์ แต่ชาวซิกข์เลือกอาหารมังสวิรัสเป็นอาหารที่แจกจ่ายภายในคุรุดวารา อนึ่
ผ้าโพกศีรษะของผู้ชายในศาสนาซิกข์ เป็นการแสดงออกถึงการสืบทอดศาสนา ชาวซิกข์เชื่อว่าผมเป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานให้ตามหลักแห่งธรรมชาติซึ่งเป็นสัจธรรมอันยิ่งใหญ่ ดังนั้น ชาวซิกข์จึงไม่ปลงผมตลอดชีวิต ผ้าโพกของชาวซิกข์จึงสาคัญมาก และจะถูกถอดออกเฉพาะเมื่อมีการลงโทษหรือลบหลู่เกียรติเท่านั้น ส่วนผ้าโพกศีรษะของสตรี เป็นแบบคลุมศีรษะเรียกว่า ดูบัดตา
ผู้ปฏิบัติหน้าที่ขับร้องพระธรรมประกอบทานอง (กีรตัน) เรียกว่า ราฆี หรือสังคีตจารย์ เป็นผู้ที่เชี่ยวชาญทั้งทางด้านดนตรีและพระธรรม การอัญเชิญศาสดาในรูปพระมหาคัมภีร์มาประทับ ณ ห้องโถงกลางคุรุดวารา (ดัรบาร์) จะต้องมีผู้ปฏิบัติหน้าที่ 3 กลุ่ม คือ (1) ผู้ปรนนิบัติข้างแท่นพระมหาคัมภีร์ (ครันธี) เรียกว่านักเทศน์ หรือ ศาสนจารย์ (กีอานี) (2) ผู้ทาหน้าที่ขับร้องพระธรรม (กีรตัน) เรียกว่านักสวด หรือสังคีตจารย์
วันปฐมประกาศคัมภีร์คุรุครันธ์ซาฮิบตรงกับวันที่ 1 กันยายนของทุกปี เป็นวันระลึกถึงการรวบรวมพระธรรมและบทสวดของศาสดาทั้ง 5 องค์ โดยคุรุอรยันเดว ศาสดาองค์ที่ 5 ซึ่งได้รับการขนานนามว่า “พระมหาคัมภีร์อาทิครันธ์” หมายถึงคัมภีร์แรก ในวันดังกล่าว ชาวซิกข์จะออกมาเฉลิมฉลอง ด้วยการประดับตกแต่งคุรุดวาราจัดขบวนแห่เชิญพระคัมภีร์ แสดงศิลปะป้องกันตัว เป็นต้น ในประเทศอินเดียจะจัดพิธีนี้อย่างยิ่งใหญ่ที่หริมันทิรสาหิบ
เงื่อนไขการอนุญาตให้ใช้งาน (Condition of Use)
อ้างอิงแหล่งที่มาห้ามนำไปใช้เพื่อการค้า และให้อนุญาตต่อไปแบบเดียวกัน (CC BY-NC-SA)
เผยแพร่ 26 ธ.ค. 67
105
หน้ากากงิ้วจีน (Chinese Opera Mask)
งิ้วจีน หรืออุปรากรจีน เป็นการแสดงละครแบบโบราณของจีน ที่นำเอาเรื่องราวของเหตุการณ์บ้านเมือง ลัทธิควา...
วิภาวดี โก๊ะเค้า
ผู้นำเข้าข้อมูล
เผยแพร่ 7 มิ.ย. 66
153
สถาปัตยกรรมวัดควน อ. ปานาเระ ปัตตานี
วัดควนที่ปานาเระนี้มีอายุเก่าแก่มากกว่า 100 ปี มีอยู่ 2 วัดด้วยกัน คือ วัดควนใน และวัดควนนอก ชาวบ้าน...
โกมาตร จึงเสถียรทรัพย์
ผู้นำเข้าข้อมูล
เผยแพร่ 15 มิ.ย. 66
842
“ข้าว” ในพิธีกรรม
ข้อสังเกตที่น่าสนใจเกี่ยวกับประเพณีที่จะกล่าวต่อไปนี้มักอยู่ในวงจรของการทำนา โดยเฉพาะในช่วงหลังการเก...
รัตนาพร เจียงคำ
ผู้นำเข้าข้อมูล
เผยแพร่ 19 ต.ค. 66
26
การอุทิศดอกไม้ที่เก่าที่สุด
ธรรมเนียมการอุทิศดอกไม้แด่ผู้ล่วงลับ อาจเกิดขึ้นมาไม่น้อยกว่าหนึ่งหมื่นปีมาแล้ว
ทนงศักดิ์ เลิศพิพัฒน์วรกุล
ผู้นำเข้าข้อมูล
