ระบำโตเป็ง เป็นการแสดงระบำหน้ากากของชาวอินโดนีเซีย คำว่า “โตเป็ง” (TOPENG) ในภาษาอินโดนีเซียแปลว่า “หน้ากาก” การแสดงนี้เชื่อว่ามีความเป็นมาจากพิธีกรรมบวงสรวงบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือการสวมหน้ากากเพื่อประกอบพิธีทางศาสนาในสมัยโบราณ ระบำโตเป็งส่วนใหญ่มักจะแสดงเกี่ยวกับตำนานปัญจี มหากาพย์รามายณะ และมหาภารตะ การดำเนินเรื่องของตัวละครจะไม่มีบทพูด มีเพียงตัวตลก คือ ปานาซาร์ (Panasar) ซึ่งเป็นคนรับใช้เท่านั้นที่สามารถพูดได้ระหว่างการแสดง เนื่องจากหน้ากากของตัวตลกไม่มีส่วนขากรรไกรล่าง จึงสามารถพูดและเล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ในเรื่องได้ และทั้งผู้ชายกับผู้หญิงสามารถแสดงการระบำโตเป็งได้ตามบทบาทของเรื่องในอินโดนีเซีย รามายณะมาพร้อมกับอารยธรรมฮินดู เข้าสู่ดินแดนชวาตะวันออก และ ชวากลาง แล้วแพร่เข้าไปยังเกาะบาหลี เรื่องพระรามหรือ เสรัด รามา แต่งขึ้นเพื่อการแสดงหุ่น และ ละคร การแสดงในลักษณะเหมือนกับละครรำ มี 2 แบบใหญ่ คือ แบบชวา และ แบบบาหลี
ในเกาะชวา การแสดงรามายณะเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงที่เรียกว่า "วายัง วอง” ในชวากลาง เช่นที่เทวสถาน บรัมมานัน และที่เมืองยกยาการ์ตา เป็นต้น ในเกาะบาหลี การแสดงรามายณะแบ่งได้อีก 2 แบบ ได้แก่ Sendratari แสดงที่เมืองอูบุด และอีกแบบหนึ่งคือ Kecak แสดงที่ วัดอูลูวาดู ตอนที่นิยมแสดง เช่น ราวณะลักนางสีดา สุครีพรบพาลี ศึกกุมภกรรณ หนุมานเผาลงกา พระรามรบราวณะ การพิสูจน์ความบริสุทธ์ของนางสีดา เป็นต้น ชื่อตัวละคร และสถานที่ต่างๆ มีเค้ามาจากภาษาสันสกฤต แต่ออกเสียงตามแบบอินโดนีเซีย เช่น รามา เลสมานา ซินตา ซุกรีวา ซุบาลี คุมโบคาโน ฮาโนมาน เป็นต้น
การแสดงรามายณะแพร่หลายอย่างกว้างขวางในอินโดนีเซีย มีคณะการแสดงในหลายๆ เมือง ซึ่งมีศิลปะการแสดงและการแต่งกายเฉพาะถิ่น เช่น ในจาการ์ต้า ซุนดา สุราการ์ตา สุราบายา เป็นต้น แสดงความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียว ซึ่งเป็นจุดเด่นของประเทศอินโดนีเซีย และหน้ากากทศกัณฐ์โตเป็งราวณะ (Ravana Topeng Mask) นี้ใช้ในการแสดงระบำหน้ากาก (ตารีโตเป็ง, Tari Topeng) ในบทบาทตัวร้ายของเรื่องรามายณะ นั้นคือราวณะหรือที่ไทยเรียกว่าทศกัณฐ์
